سرآغاز
«با نام و یادش»
از روزی که نوشتن تو وبلاگ رو شروع کردم، به این که چجوری ادامه بدم و مطالبی که میخواستم بنویسم رو چجوری پیش ببرم، زیاد فکر میکنم.
فاصله زیادی بین تصمیمم برای راه اندازی یک وبلاگ با عملی کردنش بود؛ چون فکر میکردم وقت کافی ندارم و برای وبلاگ نویسی کار با گوشی سخته، نمیدونستم قراره به زبان مکتوب بنویسم یا شفاهی، نمیدونستم تو این دوره اصلا کسی وبلاگ میخونه و یک سری فکرهای دیگه.
بعد هم که اینکارو شروع کردم، از اینکه دارم همینجوری مینویسم، فعلا نمیتونم با لپتاپ وارد بشم تا یک سری تنظیمات رو انجام بدم و ... اعصابم خرد میشد!
اما خب میدونم همین شروع نه چندان جذاب، بخشی از کار بوده و تا وقتی اجراییش نمیکردم به این نکته ها نمیرسیدم.
امشب یک مطلب تو یک وبلاگ میخوندم با این عنوان «۱۹ نکته که اگر رعایت نکنید، در وبلاگ نویسی شکست خواهید خورد» یکی از نکته هاش این بود که اگر قراره تخصصی کار کنید، تخصصی کار کنید و اگر برعکس، برعکس. خودمم یکم نگران شده بودم که اینجا تبدیل به دفتر خاطرات یا صفحه اینستاگرام بشه و بخوام از روزمرگی هام بگم.
به این فکر کردم که چه عنوان تخصصی رو میتونم برای نوشته های آیندم انتخاب کنم؟ هدفگذاری،شخصیت شناسی،کتابخوانی،دوره های آموزشی مفید و همه اون چیزهایی که استفاده کردم تا زندگی بهتری رو برای خودم رقم بزنم.
تجربه های من در بهتر زندگی کردن؛ عنوانی که احتمالا بهترین توضیح برای همشون باشه.
این هم سرآغاز کار
بسم اللّه
❤️
